الگوی تحول در روانشناسی

یکی از مهم ترین تحولات در روانشناسی معاصر جنبش روانشناسی مثبت به رهبری مارتین سلیگمن می باشد. این جنبش موجب شد تمرکز علم روانشناسی از آسیب شناسی روانی به سوی موضوعات مثبت مانند شادی، سلامت ذهن، عواطف مثبت، معنویت، خلاقیت و فضایل اخلاقی سوق داده شود. ارزیابی  از وضعیت روانشناسی جهانی موجب شد سلیگمن متوجه ناکارآمدی مدل پزشکی در روانشناسی شود و مدل روانشناسی مثبت را به عنوان مدلی کارآمد برای کمال و تعالی انسان ارائه دهد. جنبش روانشناسی مثبت به تضاد دیرینه روانشناسی و دین خاتمه داد و موجب بازگشت به معنویت در روانشناسی شد. این رویکرد در سه بعد نظری، پژوهشی و کاربردی در حال پیشرفت است. از جنبش روانشناسی مثبت می توان درس های مهمی را برای تحول روانشناسی در ایران آموخت. از جمله این درس ها این است که ارزیابی واقع بینانه ای از وضعیت روانشناسی در ایران انجام شود. پیوند فرهنگ اسلامی و علم روانشناسی مد نظر روانشناسان ایرانی قرار گیرد. تحول در روانشناسی در ایران نیز باید با توجه به سه بعد مبانی نظری، جنبه های پژوهشی و جنبه های کاربردی انجام شود تا منجر به تولید علم شده و وضعیت روانشناختی در ایران را ارتقاء دهد.